Graves & Cernès

Villenave-d'Ornon / Vilanava d'Ornon / Bilenabe

- Tederic Merger

| 9

 

L’église du Bourg / La glèisa dau borg / La gleÿse daou bourc


Partager sur Facebook

 

Grans de sau

  • Tederic, adiu. Te fau respectar los usatges locaus : en Gasconha bordalésa, es "dau" borg, e non pas "deu".
    A lèu !

    Réponse de Gasconha.com :
    Òc, qu’ac vau cambiar.
    Mès cresi qu’èi emplegat hort de "deu" suus locs de Bordèu...
    [Tederic]

  • Bò, te chepica pas totun, i a tanben la fòrma "deu" atestada en Bordalés dau mieijorn, amei a Bordèu per lo sègle XVII.

    Réponse de Gasconha.com :
    Òc, que’m sembla que l’ei vist quauque còp, aqueth "deu", sus vielhs documents deu Bordalés.
    Mès pareish que la majoritat deu Bordalés avè "dau" dens las darrèras annadas de vita "reala" de la lenga.
    E que soi d’acòrd endeu criteri locau, a maugrat deu "brassatge" de las populacions.
    Bon, dens los mens comentaris, que contunharei d’utilizar lo men gascon, "labritenc" mesclat d’autas influéncias.
    [Tederic]

  • Dàvid. Los usatges deu lòc, que’us se podèm arrespectar los Gascons quand parlèvann la soa lenga.
    Adara, tot que s’a esvanit, n’i demòra pas sonque lo francés de tot bòrd.
    Adara, que pòdem har tot çò qui vòlem.
    Ne soi pas briga solide qui calhi promàver los dialèctes. No comprenerèi pas jamei lo vòste biaix de pensar, a vosautes occitanistas.
    De l’un costat lo localisme, un chic lo gascon com se n’èra pas digne d’aver ua nòrma, e de l’aute, ua Lenga occitana normada, entaus Mossurs tot godeslats de glòria.
    La cultura vergonhosa, los patoés gascons tà la vita de casa deus dond púdenn a chic, tà la gentalha, e l’occitan normat entau monde com cau.

  • "Adara, que pòdem har tot çò qui vòlem" =>Nani !

  • Que quiò Bruno, malaürosament.
    Qu’èm alavetz nosautes, gascons, qui vam caler prémer la barra entad impausar çò qui hèm deus nòstes dialèctes.
    Espia. Totas las lengas dond s’ann sauvat la pèth, dond s’ann esplandit e dond senhoréjann adara, que sonn lengas normadas, unificadas.
    Que parli au grand solide de las lengas d’Estats, tabé com ne sonn lo francés, l’anglés, l’espanhòu castilhan, l’alemand Hoch Deutsch etc...
    Que pòdem tabé mentàver lo basco dab lo son "batu".
    Que’t poix assolidir adara, quasi tots los dond aprénenn que’u conéixenn, e la comunautat euskaldun que s’esplandeix cada anada.
    Qu’atràpann adara au milion.
    Vertat n’estó pas aisit, e que n’i a quitament enqüèra dond hènn arretiènça, susquetot en Bizkaia e Iparralde (Xiberoa mei que mei).
    Mes que sonn mei anar mei chics.
    Que sonn aqueths, dond n’ann pas jamei hèit arré tà la soa lenga, qui hènn au mei ahocar.
    Un chic com los Biarnés de l’IBG, o los praubes Gascons de Baiona.
    Tà jo, los patoés gascons que sonn morts, que’u cau avir.
    Adara, que cau que sàbim quau gascon e vòlem promàver. Que crei la soleta solucion qu’es un gascon hard, qui s’anirà cuélher lo chuc e lo medoth vertadèrs aus parçans mei mijornaus e occidentaus.
    No cau pas deixar los occitanistas cagar lo son gascon light, crestat e esloix.
    Mes que crei tabé nosautes, gascons, n’am pas la capablor de s’aduar. Cadun qu’es a voler sauvar lo parlar deu son canton e qu’èi comprés nat gascon normat no vaderà pas jamei.
    Qu’es pr’amor de ’quò qui m’èi aprés lo basco e qui dèixi mei anar mei lo gascon.
    Guèrra perduda.

  • Ta jo, es patoés gascons non sonn mòrti ! Era guèrra non e perduda ja en pr’amor d’aquera vitalitat aranesa,
    pr’esemple, o d’ua vitalitat desbrembada en cases que non conéixes mes que sonn vitantes.

  • Estimat Halip,
    Pensi pas briga, au contrari de vos, que siguen mòrts e tapoats los parlars gascons.
    De tot biais, coma som a pelejar entaus tornar balhar un chic de dignitat e de vita, vedi pas perqué nos passarém d’en arrespectar las variantas locaus que, en de jo, hèsen partida dau gèni de la lenga, qu’aquesta sigue dita occitan o gascon.
    Lo localisme dens l’unitat, de vrai, quò’s ma concepcion de l’occitanisme, puishque’m voletz a tota fòrça encaujar aquí-dedens. Seré çà que là ma conception per tota lenga dialectalisada.
    Quitament s’èra crebada la lenga, contunharèi d’ec arrespectar, e d’emplegar la fòrma la mei locau possible, en m’emparant sas tralhas que’ns en demòran dens los tèxtes amei dens los collectatges.
    Jamèi ne capitarèi ad auger lo nivèu vòste de lenga, mes au mens, la lenga que mascanhi, respectarèi a ma faiçon.

  • Dàvid,

    Que cau que sàbitz lo vòste gascon qu’es deus beròis.
    Contunhatz d’alinda’u. Jo, que crei de que pòdem utilisar mantuns nivèus de lenga, com en francés.
    La lenga de casa, la qui parli dab Clara, la mia hilha. La qui parli dab los vielhs Biscarròsses, la qui escrivi adara, la qui parli dab los autes gascons etc...
    Qu’es hòrt cambiadissa. Lo localisme n’es pas un xantòu de qui e calerem estats eixantats.
    Que m’aduvi dab vos, que’u se cau aimar, que’u se cau cholar.
    Totun, que soi mei anar mei assolidit ua lenga arreferenciau cau que vadi, o mei lèu averé calut que vadossi.
    Mes qu’ann trangat los classis.
    Contunhatz la vòsta camiada, xetz de’vs estancar peu miei deu camin.
    Que cau anadas e anadas, qu’ac sèi de plan. Que sèi tabé, jo, no m’i escaderèi pas jamei.

  • M’anatz hèser enrogir. Sèi plan qu’èi pas un nivèu de lenga tà hèser la gòda. La vòsta es una leçon de gascon...
    Los classis trangueràn pas qu’estussi - qu’estussem - mòrts.
    Tant que damoraràn aimadors de le lenga, coma vos, com’Alan Viaut, tanben, perqué voletz que’s sarre los pòts la lenga ?
    Los hèits umans, coma las lengas o tot çò dont pertòca lo societau, son pas que sonque los òmis en haràn.
    Una lenga arreferenciau ? Un gascon-koiné ? Vòli plan, mes per que hèser ? S’es per aprénder la lenga aus estrangèirs, òc-ben : n’en fau una.
    Mes per nosaus, perqué nos vedar d’emplegar los parlars d’a nòste, puisque’ns entendem atau ?

Un gran de sau ?

(identification facultative)

  • Pour créer des paragraphes, laissez simplement des lignes vides.

Ajouter un document