En sud Chalòsse, a case, qu’ey tostem entenut "ha lo litchon"(tch très
mouillé) entà dise precisemen acò [faire le délicat], sustot cuan n’avem pas tròp hami a taule.
Un d’os mè broys mots qu’e coneishi en patoas.
[Didièr]

En efèit, "lichon" / lichèr / liche" que s’arretròban en lo Palay :
"litchèr,-o (B.-L.) ; litchoû, litche ; s. - Délicat,-e, gourmand. N. de
p. Litcher, Letcher, Lescher. V. liminè, liquièr.
Un porc litchèr noû bad pas gras, un porc gourmand ne devient pas gras (dic.)."
Se prenem lo "Dictionnaire français-occitan (gascon)" de Gilbert Narioo,
Michel Grosclaude et Patric Guilhemjoan, que trobam / tròbam :
"délicat,e adj. 3. (difficile sur la nourriture) liminèr,a / limiquèr,a ; lichèr,a ; licotèr,a ; eslincós,-osa ; estafinhós,-osa ;
desdincós,-osa." En mei d’"estafinhós", devath la grafia "estafignoùs", lo Palay que’ns da "estifagnoùs" e "estoufignoùs".
Segon ua vielha vesia mia de près de navanta ans, biarnesa mairoquèra (de souche, en francés), "délicat sur la nourriture, difficile" que’s disè a Pau "lengós,-osa", çò de confirmat peu son hrair de ueitanta-cinc ans.
Que i a lo choès enter "chauchet, chinchamerin, chinchet, chinchia, desdincós, deslincós, eslincós, estafinhós, estifanhós, estofinhós, lengós, lichèr, lichon, licha, licòi, licotèr, liminejar, liminèr, limiquèr...
Mes quau que sia l’adjectiu emplegat que seré mei gascon, mei idiomatic
de l’emplegar devath l’expression "har deu.../ hèser dau..." meilèu que
devath "har lo.../ hèser lo... shens desbrombar lo vèrbe "liminejar" :
be liminejas ! = qu’est-ce que tu fais le délicat / la fine gueule !
[D.Séré]