A la recèrca de l’arraditz gar(r)- :
Au vilatge de Lesporcin (deu latin « lustra porcina » : tuta de sanglars), en bordadura de l’austèr planèr deu Gèr, que’s tròba dens l’arribèra deu Petit Lées (idronime pirenenc aparentat au basco leize=torrent *) l’ostau Lagarrua, dejà atestat en 1385 dins lo Denombrament Generau deus fuecs de la Vescomtat de Bearn (l’ostau de Mingolo de Lagarue, dab ua r sola, mes qu’ei ua error comuna de transcripcion).
Classicament, qu’esitam enter divèrsas explicacions.
M.Grosclaude, entà explicar lo patronime Lagarrue (qui provien de tota evidéncia de l’ostau e non pas lo contrari), que i pensa véder un derivat de garriga.
Foneticament e geograficament, que’m sembla hòrt improbable.
La maison qu’ei situada en un endret hèra arrabent (sustot en veitura !) suu candau.
Atau, lo tèma p.i.e. gar- (arròc) que pareish probable. Que designaré un terrenh o camins ambrecs.
Totun, ne’s pòt pas evacuar la solucion de l’arraditz p.i.e. garrav- (garravèr, arrosèr sauvatge).
De tota manièra, que se’n sèg que lo sufixe ei escur.

* Que trobam tanben a pauc de distància l’arriu de la Laruça (ruisseau de la Larusse) (basco-aquitan lar(r)- : lana) e l’arriu d’Arèssi (le ruisseau d’Aressy) (arraditz p.i.e. ar- : arròc).

NB : La fòto qu’arrepresenta l’ostau Lagarrua qui domina la vath deu Petit Lées : malurosament, las proporcions que semblan esmapadas. Lo vilatge que’s pòt devinar sus l’auta serrada qu’ei Maubec (mau cima).
Dens l’arrèrplan, qu’apercebèm lo Pic deu Mieidia de Bigòrra.
[Vincent.P]

Macarèu, quin vocabulari, Vincent ! arrabent, ambrec... que’n demori boca clavada !
[Tederic]