Bonjour à tous,
Je me réfère aujourd'hui au début du message de Joan BARCELO dans l'envoi
groupé n° 701 :
> Per anar dins lo meteis sens que G. Pepin e J.F. Blanc, es clar que çò
> essencial es pas la grafia. La lenga escricha es sonque una representacion de
> l'oral : una lenga es d'en primièr orala, e quand existís sonque a l'escrich,
> es de latin, valent a dire una lenga mòrta. Per aiçò, parli la lenga a ma
> femna (alsaciana), que comença a la parlar tanben. E s'avèm d'enfants, lor
> parlarem occitan.
> De mai, l'obsession d'unes occitans cap a las questions graficas me sembla...
> ben francesa, amb las eternalas garrolhas sus de reformas de l'ortografia que,
> endacòm mai, pausan pas de problèmas.
> Las prioritats son pas brica las questions de grafia : son l'ensenhament, la
> transmission de la lenga, los mejans de socializar la lenga. Doncas, tanben,
> l'accion politica.
Au men torn d'estar d'arcòrd dab eth, G. Pépin e J.-F. Blanc : la grafia
n'ei pas l'essenciau. Totun, qu'ei un utís dos purmèrs enta la trasmission
de la loenga, e s'ei tròp esloenhada de la prononciacion, qu'obliga a pèrder
hèra de temps a ensenhar l'escríver e lo léger, quand no dèixa pas passar
errors de prononciacion permor los ensenhaires de oei màncann sovent de
referéncias oraus ; per exemple, ta prononciar com cau vaquèr e esquèr ; o,
per las Lanas, arren, tamben e ben (foneticamentz, arré, tabé e beng).
Mes ta l'occitanisme « La grafia es mai que la grafia », com at escrivó
Patric Sauzet en Amiras n° 21, juillet 1990, pp. 35-46 ; qu'ei la purmèra
estapa decap a l'unificacion lingüistica do Mieidia, e doncas l'eliminacion
do gascon enter autes.
Permor d'acò, tota remesa en causa de la grafia que suslhèva pelejas, qui
n'ann pas arré a véder dab las necessitats objectivas de trasmission d'ua
loenga per l'institucion escolària.
Mes at díser qu'ei sacrilègi taus Jacobins de l'occitanisme.
Com de pensar que lo nom d'occitan ei un mejan de's copar do monde de noste,
qui'sent au mielhe, Biarnés o Gascon, jamei « occitan ».
Doncas, que'm cari.
Siat hardits !
J. L.
